Karel aan het werk in zijn atelier, de plaats waar al die kunstwerkjes ontstaan.

  Dat mijn werkhuis er soms een beetje rommelig schijnt bij te liggen is eigenlijk vrij normaal
  want ik gebruik quasi uitsluitend                      
  recuperatiemateriaal, weet Karel te vertellen.

En ja, als we eens goed rondkijken zien we inderdaad heel wat recuperatiegoederen liggen, gaande van stro of riet om daken te maken tot blikken dozen waaruit dan weer attributen ontstaan.

Het is zelfs zover gekomen dat sommige buren eerst langs hier komen voor ze hun goederen naar het containerpark brengen, lacht Karel.  Nee, natuurlijk kan ik niet alles gebruiken en je zou ons Rachel ook wel horen als ik een eigen containerpark zou openen.

Karel maakt echt alles.  Zelfs de beeldjes zijn van zijn hand, ofwel opgebouwd uit plaaster, gesneden uit hout of gewoon gebaseerd op een barbiepop waarmee zijn dochter vroeger speelde. In een schoendoos zie ik allemaal kleine rode dakpannetjes, ook zelf gevormd uit één of andere soort klei en in een oven gebakken. De doos ernaast zijn ook dakpannetjes, deze zijn dan weer van hout.

Om het cru te stellen, de nageltjes, de lijm en de verf zijn zowat de enige materialen die hij niet zelf maakt.

Ja je raadt het goed, landschappen geschilderd door Karel zelf.

Ik begin gewoon te bouwen en zie wel wat voor een model er uit voortvloeit. Ik laat gewoon mijn ideeën de vrije loop.

Peinzend kijkt hij naar de 4 balkjes die op zijn werktafel liggen.  Ik zie hem wegzinken in diep creërende gedachten,
tijd voor mij om de kunstenaar met rust te laten en hem zijn werk te laten doen.